Pata taj....koniku pata taj....

Witam Was ciepło.

Dziś post długaśny ze względu na ilość zdjęć, a ze wczoraj przypadkowo nam wpadły, to zamieszczam.
Ale na początek coś folkowego. Wiecie, nie od dziś ,ze uwielbiam folkowe rzeczy, ale nie tylko za wzornictwo, ale w ogóle za prostotę, formę przekazu, bez skal, perspektyw. Oj powiem Wam,ze to wcale nie jest fatwa forma artystyczna. Niedawno wpadłam na wielką ochotę stworzenia kilku obrazków folkowych, maryjnych , ale i takich ukazujących życie na wsi. niestety mało znalazłam w internecie źródeł takiej twórczości. Sama próbuję, odstresowuję się np, podczas rozmów telefonicznych rysując na kartkach,  proste formy i zarysy tych obrazków. Jednak chyba mimo wszystko łatwiej jest mi namalować rzeczywiste odzwierciedlenie, niż posługiwać się infantylną kredką. I tu pomocne są rysunki dzieci, kojarzycie, płaska ziemia, płotek układający się w kółeczko. Właśnie odszukać to dziecko w sobie muszę. Ale, ja obok tematu umiem krążyć.
Mówiłam o folku. a to za sprawą , nowych nabytków- mojego bzika tasiemki. nie mogę się doczekać ich użycia. Mam nadzieję że i wam się podobają. I jeszcze nabyte eko-skórki. Otrzymałam cały karton, śliczności  w przeróżnych kolorach. I nie mogłam się powstrzymać, powstał brelokowy konik-patataj. Dla wyjątkowej Moniki, zajrzyjcie bo trwa u niej bardzo ciekawe Candy. I jeszcze zapraszam na moje Candy, wczoraj ogłoszone. Znajdziecie je w poście poniżej : Moje Candy

A z tyłu konikowi zrobiłam skórkowe siodełko.

I już go nie ma, pa pa...

I troszeczkę o Nas.

W końcu i tu doszła wiosna. Wczoraj moi mili pracowicie spędzili całe popołudnie. Grabili ile sił, sprzątali , obcinali stare gałęzie. A na koniec musiała być nagroda. Ognicho z kiełbaską. Z góry przepraszam za niewyjściowe stroje i brak białego obrusa. Ale nikt na to nie miał siły :) 

 - Tu strzałeczką zaznaczyłam Wam drogę do naszej pasieki. I tam  w tych Lipach , stoją nasze ule i mieszkają pszczółki.

A tu zobaczyć możecie tzw, hobbit-owe piwniczki. Nic nie poradzę,że zawsze kiedy się wybieram do jej czeluści  przypominam sobie tę książkę. Piwnice malowniczo się prezentują wiosną, kiedy pokrywają się zieloniutką trawką. Piwnic jest , sama nie wiem ok 10-ciu, nie liczyłam. Tu mieszkańcy całej naszej wsi mają swoje zapasy.
Co nas jeszcze wyróżnia  Cała wioska to 20 rodzin. Nikt nie ma ogrodzonej posesji, jedynie nasze ogródki mają siatki, ale to konieczność, ponieważ leśne zwierzęta niszczą nasze uprawy. My mieszkamy pod samym lasem jak widzicie , na podwórko przychodzą do nas: sarenki, jelonki,lisy,zające. Przed wczoraj odwiedził nas samiec jelenia.

- Tu już nasz podwórkowy bałagan. Pisałam,że sprzątaliśmy  A tu taki bałagan. No nie do końca. To rozsypane wierzbowe próchno. Bardzo trudne do znalezienia. My wierzbę znaleźliśmy nad rzeką, drzewo było w wodzie. Maż jak żaba, rozplaściany , wygrzebywał z niej próchno  zdziwiona byłam, bo cały wór waży ok 0,5 kg, takie jest leciutkie. Ale dla Was najistotniejsze , do czego ono nam. Ano  do dmuchawy do pszczół. do dmuchawy wkłada się próchno, podpala i naciskając dyszę , odymia pszczoły  Dym otumania, uspakaja pszczoły, dzięki czemu można pracować w ulu. Pszczoły rozchodzą się na boki.
A jeszcze z ciekawostek. Sposób na znalezienie matki w ulu. Wystarczy odkryć ul, przykryć tylko 3 ramki ( to drewniane plastry z miodem) czymś od słońca, po 5-7 min, matka przejdzie na te ramki , które są w cieniu. To znacznie ułatwia sprawę, niż przejrzenie 20-30 ramek. to tyle z ciekawostek.

A nas zwierzyniec to 5 kotków i 1 psinka.

A szkoda było iść do domu, ale dzieci muszą chodzić do szkoły :)